Fotografia stała się zabawą, eksperymentem, własnym przeciwieństwem mniej więcej wtedy, kiedy sztuki wizualne zwątpiły w swoje górnolotne przesłanie. Pierwsze awangardy – i pierwsi wywrotowcy – pojawili się w sztuce na początku XX wieku. Ale od rewolucji futurystów (1909) minęła prawie dekada, zanim fotografowie dołączyli do innych artystycznych wywrotowców. Dopiero dadaizm, a bardziej surrealizm pozwolił zwariować ludziom z kamerą. Dzięki nim zdjęcia uwolniły się od dwóch wymiarów. Poszły w przestrzeń. W trzeci, nawet czwarty wymiar. Jak fotografia penetrowała przestrzeń? Jak stawała się obiektem? Wchodziła w obiekt? Zmuszała obiekt, by jej – fotografii – służył (a nie odwrotnie)? O tym, będzie nasze spotkanie.
Monika Małkowska
Dyplomowany magister sztuki (Pracownia Grafiki Warsztatowej). Wystawiała obrazy i rysunki, aranżowała wystawy, projektowała ciuchy, szyła patchworki, stylizowała modelki, pisała o modzie. Wydała trzy książki o modzie; napisała jedną o jedzeniu i konsumpcji (na początku lat 90.), która nie ukazała się z powodu plajty wydawnictwa. Publicystka zainteresowana różnymi obliczami kultury wysokiej i popularnej oraz wzajemnymi relacjami pomiędzy nimi. Od czasu polskiej transformacji zajmuje się pisaniem i mówieniem o sztuce i różnych aspektach kultury. Współpracuje ze wszystkimi mediami, ale najbardziej lubi własny blog MOMArt. Poza tym, wykłada w różnych szkołach artystycznych. W 2011 uzyskała na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych tytuł doktora za pracę „Niech sczezną krytycy!” – co się stało.
fot. Zdzisław Beksiński, studium do "Gorset sadysty 4"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz