"Atlas jako gest artystyczny, czyli jak pokonać archiwum”. Prowadzenie: Krzysztof Pijarski

Kochani! Przed nami kolejne spotkanie - tym razem nasz znakomity gość, Krzysztof Pijarski, opowie o artystach pracujących z archiwami fotograficznymi. Na spotkanie "Atlas jako gest artystyczny, czyli jak pokonać archiwum” zapraszamy 3 grudnia na godz. 19:00!
Będziemy na Was czekać!

Czy rzeczywiście jest tak, jak twierdzi Andrzej Leśniak, że “archiwum stało się warunkiem możliwości niepamiętania”? Czy ma rację twierdząc, że “siła archiwum wyczerpuje się, a wiązane z nim doświadczenie wzniosłości generowanej przez wielkość i kompletność powoli traci moc przyciągania”? Wiemy na pewno, że archiwum stało się miejscem uprzywilejowanym dla współczesnych praktyk artystycznych - nie tylko jako źródło materiału, ale też jako model produkcji oraz swoista “estetyka”. A ponieważ archiwum fotograficzne, zawsze narzucające swój abstrakcyjny porządek tematyczny, ustanawia - powiada Allan Sekula - “relację abstrakcyjnej wizualnej równoważności” między zdjęciami, istnieje ryzyko poddania się wzniosłości ogromu materiału albo też niezobowiązującej nim zabawy.

Nie wszyscy jednak dają się porwać archiwalnej gorączce. Podczas swojego wystąpienia postaram się zaprezentować praktyki i projekty takich artystów i artystek, którzy wiedzą, że archiwum jako takie nie stanowi żadnej odpowiedzi. Ci artyści ogromnym zaangażowaniem przyprawionym odpowiednią dozą dystansu tworzą własne prace w oparciu o archiwalne kwerendy. Posługując się montażem i narracją jako narzędziami tworzą wizualne eseje; zestawiając obrazy, opowiadają, argumentują. Do nich zaliczają się chociażby Adam Broomberg i Oliver Chanarin, Joan Fontcuberta, Camille Henrot, Zoe Leonard, Arwed Messmer, i Mario Pfeiffer.

Krzysztof Pijarski
Artysta posługujący się medium fotografii, adiunkt w łódzkiej Szkole Filmowej, historyk sztuki, tłumacz. Obronił pracę doktorską o pismach i myśli Michaela Frieda, modernizmie i fotografii, zatytułowaną “Archeologia modernizmu”. Jako artysta – zajmują go przede wszystkim losy obrazów i obiektów w (po)nowoczesnym świecie – tworzy wizualne archeologie muzeów, archiwów, krajobrazów, przestrzeni miejskich i innych “maszynerii reprezentacji”. W roku 2010 nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego ukazała się antologia tekstów Allana Sekuli w jego przekładzie. Redaktor tomu “Archiwum jako projekt” (2011) oraz autor książki “(Po)Nowoczesne losy obrazów. Allan Sekula / Thomas Struth” (Warszawa 2013). Uczestnik PLAT(T)FORM 2012 w Fotomuseum Winterthur. Właśnie zamknął swoją wystawę w C/O Berlin. Redaktor “Widoku”.

fot. Camille Henrot, "Grosse Fatigue", 2013 (wideo)