Pisanie i mówienie o relacjach fotografii i śmierci ma już długą tradycję, oraz swego rodzaju klasyków. Tego rodzaju wątki pojawiały się w tekstach Rolanda Barthesa, Susan Sontag, Borisa von Brauchitscha, ale także u wielu innych autorów zajmujących się tym medium. Fotografię mortualną bada się na wiele sposób, stosując perspektywę historyczną, filozoficzną, socjologiczną, antropologiczną a nawet estetyczną. Co ciekawe pierwsza refleksja o mortualnej naturze fotografii pojawiała się już kilka lat po jej oficjalnym opatentowaniu. Od tego czasu temat nieustannie powraca i wydaje się, że nic nie jest w stanie tego zmienić. W czasie wystąpienia pokazane zostaną różne wątki pokazujące proces teoretycznego uwikłania fotografii w relacje ze śmiercią oraz fotograficzne egzemplifikacje tego zjawiska.
Tomasz Ferenc
Pracuje w Katedrze Socjologii Sztuki i Edukacji UŁ, wykłada w łódzkiej PWSFTviT. Jego zainteresowania koncentrują się na szeroko rozumianych badaniach kultury wizualnej (ze szczególnym naciskiem na fotografię) oraz na problematyce emigracyjnej. Autor książek: “Fotografia. Dyletanci, amatorzy i artyści” (2004), “Artysta jako Obcy. Socjologiczne studium polskich artystów na emigracji” (2012), “Dennis. Biographical story of an American” (2014). Redaktor i współredaktor kilku antologii tekstów, artykułów oraz tekstów popularnonaukowych.
fot. Enrique Metinides, Primer plano de mujer rubia arrollada e impactada contra un poste, en avenida Chapultepec, Ciudad de Mexico, 1979
